Bójcie się Boga!

Bójcie się Boga!                                                                                            29.04.2002r.

Tej nocy serce mnie bardzo bolało,

Myślałam, że nie śpię – tak mi się zdawało.

Nagle na zachodnim niebie coś zobaczyłam.

Oczy patrzące, przenikliwie – wiec się przeraziłam.

Patrzyłam się z lękiem, w tym – oczy się zamknęły.

Twarz zrobiła się młodsza i obie zniknęły

Niebo było jasne i niebieskimi chmurkami spowite.

Wrażenie odniosłam niesamowite!

Pomyślałam – a jednak mi się przyśniło!

Przedziwne odczucie, - czy aby coś „to” znaczyło?

PO długiej chwili zasnęłam znużona

Widok się powtórzył, byłam przelękniona.

Nie wiedziałam co robić, uklęknąć, czy wstać?

Byłam przerażona zaczęłam się bać.

Ta sama twarz a tak się zmieniła,

Nasamprzód starsza, później młodsza była.

Już do rana oczu nie zmrużyłam.

Narysowałam mniej – więcej to co zobaczyłam

Rysunek mój niezdarny – nie jestem malarzem.

Patrzeć trzeba z oddali czyje to są twarze.

Ja tego obrazu, już nigdy nie zapomnę

Kto chce niech wierzy, kto nie – ja mu nie wypomnę.

Trzeba mieć świadomość, że Ktoś na nas patrzy

I każdą nieprawość na pewno zobaczy.

Czasem również przymyka swe oczy

Miłość zraniona – nie chce użyć mocy.

„Bóg jest Miłością” – trzeba się bać sprawiedliwości

„Bojaźń Boża jest początkiem mądrości”.