Wdzięczność

                                                                                  20.10.2006r.

 Wdzięczność

Wracał wieśniak z pola do domu po burzy

Spotkał żmiję, która błagalnie patrzyła mu w oczy

Była zziębnięta, zbłocona, a czas się jej dłużył

-Chyba nie zdąży schować się do nocy?

Ulitował się wieśniak, schował za pazuchę

Niechże się ogrzeje – być może ożyje?

Złapał po drodze jedną – drugą muchę

Dobre i tyle, - w domu się napije!

Do domu wieśniak nie wrócił o swej sile

Poczuł silne ukłucie, wszystko go bolało

Spotkanie z tym gadem wspominał niemile

Ona uciekła, a on ledwie uszedł cało!

- Zastanów się proszę i przyznaj bez kija!

- Czyś się czasem nie zachował jak niewdzięczna żmija?

Wdzięczność jest cnotą – każdemu przystoi

Niewdzięczność przykrością, zaś jadu każdy się boi.