Skromno Stokrotka

Skromno Stokrotka                                                                wiosna 2003r.

Łoj stokrotko miło,

A skon ześ się tu wzięła?

Jesce wiosny nima,

A tyś się już łobudziła.

Skond ześ się dowiedziała,

Ze wiosna sie budzi?

Cy śpiewno ci było,

Znów ludzi?

Byłaś zasypano,

Zdeptano i zmarznięto

A teroz rozkwitłaś

Stokrotko kochono.

Skond ze ty cerpies siły,

Ze świata, cy korzeni?

Z wody zycio,

Cy z soli ziemi?

Ile ześ miała siły

I ile łodwogi,

Żeby chcieć znów przezyć

Te wszystkie zniewagi.

Chocioz mało jesteś,

Ilez w tobie piękna.

I włośnie lotego,

Przy tobiem przyklekła.

Moześ ty dlo mnie

Dzisiok się narodziła.

Byś mnie po zdeptaniu,

Zycio nauczyła.

Dziekuje ci piyknie,

Ze spotkałam cie dzisiok na spacerze

Łodzyskałam siły,

I na nowo uwierze.

Tak się jesce pytom

Nieśmiało na usko

Cy odrosny promycki

Gdy zdeptane serdusko?

Całuje cie w główke,

I słowo uznanio powtórze,

Ze mimo skromności

Pokonałaś róże.

                                                           Maryna